چاي سبز معمولاً براي معالجه بيماريها تجويز مي شود. اما مردم در تمام نقاط جها ن پي برده اند كه نوشيدن چاي سبزبطور روزانه فوايد سلامتي زيادي دارد. چاي سبز ماده پيشگيري كننده مهمي در قبال سرطان، افزايش چربيهاي خون، سفت شدن رگها و حفره هاي دندان تلقي ميشود. اين گياه در قبال اسهال خوني ناشي از باكتري مصونيت ايجاد مي كند. چاي سبز در رفع پاره اي از عفونتهاي قارچي، باكتري و حتي ويروسي (نظير سرماخوردگي عادي) نيز مفيد است. تفاوت بين چاي سبزو سياه در نحوه عمل آوري آنهاست. برگهاي تازه چاي كمي بخار داده ميشود و سپس به سرعت در چاي سبز خوشكانده ميشود. اين عمل از كنش آنزيمها در متلاشي كردن مواد غذايي و مغزي موجود در چاي بنام "پلي فنول" كه عناصر ضد سرطاني چاي سبز محسوب ميشوند، پيشگيري مي كند. پلي فنول چاي سبز حتي در مقايسه با ويتامين هاي C و E ضد اكسيد كننده بهتري است. چاي سبز براي سيستم هاضمه شما نيز مفيد است. چاي سبز سبب ميشود كه روشنتر فكر كنيد و حتي قوه بينايي شما را نيز تقويت مي كند. اين گياه رگها را تقويت و از تجمع چربيهاي زياد در خون جلوگيري مي كند. اين گياه خلط را از گلوي ملتهب پاك و اثر مواد سمي را خنثي مي كند. "تانين" موجود در اين گياه مي تواند از تداوم اسهال جلوگيري كند. اگر در صدد افزايش ميزان تانين در چاي هستيد، بگذاريد بيشتر دم بكشد.

معرفي گياه

گياه چاي، گل بزرگي است كه داراي برگهاي هميشه سبز است. چاي سبز اثالتاً بومي چين است كه در آن كشور بيش از پنج هزار سال مورد مصرف بوده است. امروزه چاي در تمامي نقاط آسيا و بخشهايي از خاورميانه و آفريقا نيز كشت ميشود. چاي سياه در آمريكا بيشتر رايج است و تخمير داده ميشود و به اندازه چاي سبز سالم نيست. چاي سبز تخمير داده نميشود (چاي اولانگ نيمه تخمير شده است).

تركيبات گياه

غنچه برگ و برگهاي جوان بهترين بخش چاي سبز هستند. چاي حاوي كافئين آلكالوئيدهاي پورين، تئوفيلين و تئوبرومين است. اما فعال ترين تركيبات موجود در آن عبارت است از پلي فنولها كه بسياري از خواص درماني و پيشگيرانه ناشي از وجود آنها است.

اشكال موجود

اغلب فرآورده هاي چاي سبز به صورت برگ خشك چاي عرضه ميشوند. البته عصاره هاي تهيه شده از برگها و غنچه برگ آن موجود است. چاي سبز حاوي 300 تا 400 پلي فنول و 50 تا 100 ميلي گرم كافئين در هر ليوان است. فرآورده هاي چاي سبز عاري از كافئين داراي پلي فنولهاي فشرده (60 تا 89 درصد كل پلي فنولها) است.

نحوه ‌مصرف

يكي از عناصر فعال در چاي سبز به اندازه آسپيرين ازتجمع پلاكتهاي خوني جلوگيري مي كند كه اين اثر جريان خون را بهبود مي بخشد. چاي سبز از سخت شدن رگها نيز جلوگيري مي كند. تحقيقات مردمي نشان مي دهد كه در كشورهايي كه مردم هر روز چاي سبز مصرف مي كنند موارد سرطاني كمتر بوده است، هر چند بين اين دو هيچ رابطه علت و معلولي تاييد نشده است. اما چاي سياه فاقد خاصيت مشابهي است. در واقع، اگر به مقدار زيادي چاي سياه مصرف كنيد، ضريب خطر ابتلا به سرطان راست روده، كيسه صفرا و مخاط رحم را افزايش مي دهيد. اثرات ضد سرطاني چاي سبز در موارد سرطان مجراي معده- روده اي، سرطان ريه و پستان بيشتر نمايان است. چاي سبز قوياً به عنوان جايگزيني براي چاي سياه و قهوه توصيه ميشود. نوشيدن روزانه سه ليوان چاي سبز (حاوي سه گرم مواد حل شدني، يا 240 تا 320 گرم پلي فنولها) يا روزانه 300 تا 400 ميلي گرم عصاره استاندارد چاي سبز (عصاره ها بايد حاوي 80 درصد پلي فنولها و 55 درصد اپي گالوكزچين) ميزان مصرفي چاي سبز است. انواع فرآورده هاي كپسولي و مايع چاي سبز نيز قابل دسترسي است.

تداخل هاي احتمالي

اگر داروهاي الكالين (نسخه اي يا بدون نسخه) مصرف مي كنيد، بهتر است كه از مصرف چاي بپرهيزيد. تانين موجود در چاي با داروهاي الكالين (قليايي) تداخل پيدا مي كند كه اين امر سبب ميشود كه داروها كم اثر باشند