زمينه:

در آمريكا از هر هفت كودك و نوجوان يك نفر چاق است، در حالي كه رابطه چاقي با كيفيت زندگي به خوبي شناخته نشده است.

موضوع:

بررسي كيفيت زندگي در ارتباط با سلامت كودكان و نوجوانان چاق در مقايسه با كودكان و نوجواناني كه سالمند يا به يك اختلال بدخيم مبتلا مي‌باشند.

طرح:

در يك مطالعه مقطعي cross-sectional، 106 كودك و نوجوان (57 پسر) در گروه سني 5 تا 18 ساله (ميانگين 12/1 سال) كه براي ارزيابي چاقي در ماه‌هاي ژانويه تا ژوئن 2002 به يك بيمارستان دانشگاهي ارجاع داده شده بودند تحت ارزيابي قرار گرفتند. ميانگين نشانگر توده بدن BMI- Body Mass Index در آنان 34/7 و BMI- T Score در آنان 2/6 بود. Main Outcome Measure: گزارشات كودكان و والدينشان در پرسشنامه كيفيت زندگي QOL Quality of Life (با طيف نمرات 0 تا 100) ثبت مي‌شد. پرسنامه براي كودكان 5 تا 7 ساله توسط مصاحبه‌گر پر مي‌شد. يافته‌هاي مطالعه با نتايج منتشر شده قبلي در كودكان و نوجوانان سالم و سرطاني مقايسه شد.

نتايج:

در مقايسه با بچه‌ةاي سالم، كودكان و نوجوانان چاق به طور قابل ملاحظه‌اي (0/001 >P) در تمامي زمينه‌ها از كيفيت زندگي پايين‌تري برخوردار بودند ميانگين نمره كلي در كودكان چاق 67 با انحراف معيار 16/3 و در كودكان سالم 83 با انحراف معيار 14/8 و نمرات كودكان سرطاني مشابه با كودكان چاق بود. همچنين كيفيت زندگي در كودكان و نوجوانان دچار آپنه انسدادي در خواب نسبت به بچه‌هاي چاق بدون آپنه در خواب پايين‌تر بود. براساس گزارشات والدين و كودكان و نوجوانان BMI Score به طور قابل توجهي با نمره كلي عملكرد فيزيكي )0/01=P)، اجتماعي (0/03=P) و رواني اجتماعي (0/001=P) رابطه معكوس داشت.

بحث:

 كودكان و نوجوانان شديداً چاق نسبت به بچه‌هاي سالم كيفيت زندگي ناسالم‌تري داشتند و كيفيت زندگي در آنان مشابه كودكان مبتلا به سرطان بود. لازم است پزشكان، والدين و آموزگاران از خطرات اين مسئله آگاه شوند تا مداخلات لازم براي افزايش و بهبود سلامتي كودكان چاق درنظر گرفته شود.

 تهیهشده توسط: " انجمن روانپزشکی کودک ونوجوان ایران"